Het Barbariniplein in Oud-Stein
Jos Drubers - Stichting Erfgoed Stein
Huis Barbarinus in de Steeg (?) — © archief Stichting Erfgoed Stein
Het Barbariniplein is vernoemd naar de familie Barbarini, die in de 18de en 19de eeuw in Stein woonde.
Johannes Barberinis wordt op 12 februari 1741 in Maastricht gedoopt als zoon van Mechtildis Pepels, die hem vernoemt naar zijn gereformeerde vader Joannes Barberinis. Later verandert de pastoor de naam van de vader in zijn echte naam. In het doopboek is een verklaring van 18 september 1741 toegevoegd, waarin staat dat Johannes Werner Breberenus van Dijck, doctor in de geneeskunde, Mechteld Pepels heeft gedreigd met rechtsvervolging wegens smaad, omdat zij hem als vader van haar kind heeft genoemd en dit heeft laten optekenen in het doopboek (zie bijlage).
Opmerkelijk is dat de vader op 25 september 1741 op 22-jarige leeftijd overlijdt, een half jaar na de geboorte van de zoon en een week na de opgestelde verklaring door de notaris. Hij is begraven in de Sint Janskerk te Maastricht.
Opgroeien, huwelijk en kinderen
Johannes groeit op bij de familie Pepels in Stein. Hij is akkerman, leert lezen en schrijven en beheerst de Franse taal. Hij trouwt in 1767 te Stein met Joanna Brouns en uit dit huwelijk zijn Antonius (1769-1773) en Godefridus (1771-1851) geboren. In 1787 hertrouwt hij met Gertrudis Weijts. Het gezin bewoont het huis Barbarinus aan de Steeg in Stein, dat in 1781 is gebouwd.
Godefridus Barbarini trouwt in 1792 en uit dit huwelijk zijn tien kinderen geboren, waaronder de drie laatste mannelijke naamdragers: Johannes (1803-1853), kerkmeester en gemeenteraadslid, Wilhelmus (1806-1866) en Antonius (1808-1884).
Familie van vaderskant
Johannes Werner Breberenus van Dijck, de vader van Johannes Barbarini, is doctor in de geneeskunde en diaken van de Nederlands Hervormde Gemeente te Maastricht. Hij is een zoon van de medicus Engelbertus Breberenus van Dijck en kleinzoon van de predikant Engelbertus Breberenus van Dijck. Deze Engelbertus is onder meer predikant te Geulle, Leuth, Urmond, Beek, en Maastricht. Verder terug in de tijd komen we bij de stamvader Van den Dijck. Deze wordt vanwege zijn geloof vervolgd en vlucht rond 1600 naar Breberen bij Gangelt. Voor een veiliger bestaan vertrekt hij met zijn gezin naar het Duitse Frankenthal, destijds gesticht door vluchtelingen, die voor de Spaanse hertog Alva hebben moeten uitwijken. Nazaat Gilbert van den Dijck, die zich in 1568 laat inschrijven als student theologie in Heidelberg, noemt zich als eerste ‘Breberenus van den Dijck’.
De naam Barbarini wordt in diverse documenten op verschillende wijze geschreven, soms verlatijnst. In de doopakte staat bijvoorbeeld Barberinis vermeld, maar de familienaam en de naam van het plein worden later als Barbarini gespeld.
Bronnen:
- J. Munsters, De Laatste Barbarini. De Maasgouw 63 (1943)
- A.M. Stols, Breberenus van (den) Dijck. De Nederlandse Leeuw, 51e jaargang 1933
- Doopboek Sint Nicolaaskerk Maastricht, 1741 (doopakte en verklaring notaris Guichard)
- Begrafenisboek Sint Janskerk Maastricht, 1741 (begrafenisakte)
- nl / Burgerlijke Stand Gemeente Stein (overlijdensakte Joannes Berberijnus 1824. Vader wordt niet genoemd)
- Geneanet en Genealogieonline.nl
- Biografisch Portaal van Nederland
- Archief pater Munsters, Stichting Erfgoed Stein
BIJLAGE
