Maasbands Maasveerpont en café het Veerhoes
Jan Smeets - Stichting Erfgoed Stein - Stein Maasband
Veerman Pierre Janssen met zijn vrouw Liza. In het midden passagier Giel Houben
In het begin van de 20e eeuw waren in de dorpen en gehuchten, die langs de Maas liggen, op de meeste plaatsen kleine veerponten, waarmee je naar de Belgische zijde van de Maas kon varen om daar goedkope huishoudwaar te kopen.
Op een aantal plekken kan men de trappen langs de Maasoever nu nog zien, van waaraf je op de veerpont kon komen. Ook in het Steinder gehucht Maasband was er een dergelijk pontje waarmee in die jaren ook veel smokkelwaar werd overgebracht.
Als je moest wachten op het veerpontje of dat de veerman nog niet aanwezig was kon dit in het nabijgelegen café “Het Veerhoes”. Dit was tijdens WO II in bezit van Pierre en Liza Janssen. In deze periode werden door Pierre regelmatig Joodse onderduikers ‘s nachts vanuit het café met het pontje de Maas overgebracht. Indien de onderduikers niet direct overgezet konden werden ze verborgen op de zolder van het café.
Tijdens een van die overzetacties werd Pierre gearresteerd, en werd zijn veerpontje in beslag genomen. Na de oorlog bleven Liza en Pierre aanvankelijk het café nog zelf beheren, maar droegen het in 1964 over aan hun toen 18-jarige dochter Jeanny.
Jeanny Janssen achter de bar in 1976
Jeanny Bar
Al snel werd het café naar haar vernoemd als de Jeanny Bar en raakte het ook buiten de kleine Maasbandse gemeenschap bekend om de er heersende gezelligheid en de dorpse sfeer. Die sfeer wordt goed weergegeven in het onderstaand uit 1967 stammend artikel over de Maasband en zijn enige café:
"Men heeft er geen postkantoor, geen dokter, geen Groene Kruisgebouw en evenmin een winkel waar men artikelen kan kopen voor het dagelijks onderhoud. In de Maasband, op vier kilometer afstand van Stein en twee kilometer afstand van Meers. Een ding hebben de slechts 25 gezinnen, die het zeer excentrisch gelegen gehucht Maasband telt, wél: een café, de Jeanny Bar.
Het doet de bewoners van de Maasband, die allen familie van elkaar zijn, echter ook niks dat men zo lang als het gehucht bestaat van alle comfort, zoals men dat zelfs in de kleinste gemeente tegenwoordig heeft, verstoken is gebleven. Het feit dat de Maasband, waar de bevolking uitsluitend 't landbouwbedrijf uitoefent, nog tot een van de weinige stukjes „ongerepte" natuur in de westelijke mijnstreek gerekend kan worden, prefereren de bewoners boven alles.
De mensen van de Maasband, die voor hun dagelijkse inkopen naar Stein of naar Meers zeker een half uur lang moeten lopen of fietsen, behoren tot de gezondste van die Steinder bevolking, tot welke gemeente 't gehucht hoort. Ze bereiken een gemiddelde leeftijd van liefst tachtig jaar! Door eigen „aanwas" groeit de bevolking zeer gestaag (rond 150 personen).
„Voor ons is een café meer dan voldoende", zo vertelt ons een 76-jarige landbouwer. „Het zijn hier allemaal Limburgers en die weten wat drinken is. Je begrijpt me goed. Het is hier geen dronkenmansbende. Maar gezellig is het hier wel. Het café, pas kortgeleden werd het een bar, is zogezegd voor de Maasband hét trefcentrum.
Men houdt er partijen en bruiloften en het handje vol (uit 25 gezinnen gekweekte) verenigingen, de voetbalclub (De Jeanny Boys), de buurtvereniging „Maasband" en de spaarkas, houden er al eveneens hun samenkomsten. Of het nu zomer of winter is; het café telt (op een enkele verdwaalde toerist in het seizoen na) een gelijkblijvend aantal bezoekers.
Dertig jaar lang exploiteerde de familie Janssen het café. Enige tijd geleden verhuisden zij naar Stein en dochterlief Jeanny (21), ongetrouwd en charmant, staat nu achter de tapkast. Ze doet het helemaal op 'r eentje in gezelschap van een grote hond.
Voor jolijt en plezier zorgen de Maasbanders zelf. In het café staat ook een jukebox, die weinig wordt gebruikt. „We trappen niet in dat beatgedoens", aldus het commentaar van een der cafébezoekers. Wat de man zei, is waar. Want wanneer de jukebox aanstaat, draait er rustige muziek.
Zo ongeveer de hele dag treft men bezoekers aan in het café. Landbouwers die tussen het werk door even hun dorst komen lessen. Wanneer Jeanny 's morgens opstaat, zo omstreeks tien uur, half elf, gaan de cafédeuren open. Officieel gaan ze 's avonds om twaalf uur weer dicht, op zaterdag en zondag zelfs om één uur. Het komt echter wel eens voor dat de laatste gast om elven de zaak heeft verlaten.
De bazin weet dan dat ze echt niet meer langer hoeft te wachten omdat de bevolking van de Maasband zich te ruste heeft begeven, zoals men dat pleegt te zeggen.
De politie komt zelden naar het café om te controleren of men ook wel dicht heeft na het vastgestelde sluitingsuur. Gebeurt dat voor een keertje wel, dan blijkt dat de bewoners de tijd zijn vergeten.
Wie kan hen dat ook eigenlijk kwalijk nemen in een zo knusse, gezellige en vergeten uithoek van Stein!"
Jeanny Bar later Café t Piepke in de Maasband in de 70er jaren van vorige eeuw
Literatuur.
- Maasband door de jaren heen
- Limburgsch dagblad 04-08-1967
Foto’s.
- Veerman Pierre Janssen met zijn vrouw Liza. In het midden passagier Giel Houben. Uit: Stein in oude ansichten deel 1.
- Jannie Janssen in de Janniebar. Uit: Limburgsch dagblad 04-08-1967.
- Café ’t Piepke in de 70-er jaren. Uit: archief SES.
